चंद्र

ओंठांत गंजल्या माझ्या

मी मंत्र बांधले होते.

दोघात नदीच्या काठी

आधी कोण बोलले होते?

ते गीत सांज उन्हांचे

या देहात मुरले होते.

दोघांच्या अबोलपणी ते

सांग कुणी गायले होते?

पाण्यात उतरता शेजा

मी स्वप्न सांधले होते.

सोडून हात तू जाता,

का परतून पाहीले होते?

तू चंद्र व्हावेस माझा म्हणूनी,

मी सुर्य लोटले होते.

’वेड्या!’ गौर केतकी माझे,

मी हात पोळले होते.