धोटं

तुला खरं सांगू का?

मी अंधारात असलो तरी,

शब्दच विजा घेऊन येतात.

अन माझी चराम आसवं

ओळी ओळीत लखलखतात

मी नेहमीच हसतो,

याचं तुला नेहमीच कोडं!

पण तुला का ठाऊक,

मनात असतं दु:खही थोडं

लोक म्हणतात मला,

मी जगावेगळा वेडा,

पण खरे कुणास ठावे?

मी तर एक पुस्तकी किडा.

आता तू म्हणशील,

काय खरं नि काय खोटं!

माणसं तर जगतात,

भरायला नुसती पोटं.

कधी कुणी म्हणतं

सत्य ही असतं खोटं

यावर तुच सांग आता,

किती वाजवायचं मी

उगा सत्याचं धोटं