कोणी हसून गेले, कोणी रडून गेले,
झगडले जया पोटी, ते सारे इथेच सोडून गेले.
परवाच्याच त्या मैफलीत, सारे भिडू ते होते दंग,
वादळ ऊठल्या कवालीचे ते, गाणे आज विरून गेले.
कोण नाही बंदी येथे? सारेच प्यादे बांधलेले.
तु ही एक त्यातलाच, जन्म त्यांचे सांगून गेले.
जो तो त्याच्या जिवनाचा, असे एक कर्मभोगी.
तरी प्रतिक्षा का त्याची, जे हातून या सुटून गेले.
कोणी हसून गेले जरी का, तुला कशास चिंता?
दैव त्याचे तया भाळी, कर्म आहे लिहून गेले.
कशास ही आता, तु न रडावे, न झगडावे.
आहे तेच जाणावे, दैव आपुले, दान सुखाचे टाकून गेले.
झगडले जया पोटी, ते सारे इथेच सोडून गेले.
परवाच्याच त्या मैफलीत, सारे भिडू ते होते दंग,
वादळ ऊठल्या कवालीचे ते, गाणे आज विरून गेले.
कोण नाही बंदी येथे? सारेच प्यादे बांधलेले.
तु ही एक त्यातलाच, जन्म त्यांचे सांगून गेले.
जो तो त्याच्या जिवनाचा, असे एक कर्मभोगी.
तरी प्रतिक्षा का त्याची, जे हातून या सुटून गेले.
कोणी हसून गेले जरी का, तुला कशास चिंता?
दैव त्याचे तया भाळी, कर्म आहे लिहून गेले.
कशास ही आता, तु न रडावे, न झगडावे.
आहे तेच जाणावे, दैव आपुले, दान सुखाचे टाकून गेले.
No comments:
Post a Comment