कळलेच नाही मजला, हा काय खेळ झाला,
र्‍हुदयास मोगर्‍याचा, बेधुंद गंध आला.
झिडकारूनी मी थकलो, दु:खाच्या सावटाला,
कळलेच नाही मजला, पावलो कसा सुखाला.
शब्दांच्या पालखीला, घेऊनी दुत आला,
बेफाम वेदनांच्या, झाल्या कित्येक गझला.
माझ्या अबोल ओठी, गंधर्व स्वर आला,
धुंदीत मुक्त जगावे, सांगून आज गेला.
कळलेच नाही मजला, हा काय खेळ झाला,
अंधार काळजाचा, दैदिप्य चंद्र झाला.
उजळुन आज आले, माझ्या दश-दिशेला,
शब्दांचे चांदणे हे, भेटे मला चातकाला.
कळलेच नाही मजला, हा काय खेळ झाला,
अवचित या जगाचा, संबंध साफ तुटला.
माझाच एकटा मी, मांडुन खेळ बसला,
अन र्‍हुदयास मोगर्‍याचा, बेधुंद गंध आला.
No comments:
Post a Comment