अता वाकून ये आभाळा

अता वाकून ये आभाळा
जराशी होईन मी निळा

पहातोय वाट तुझी मी
बनुनी अहिल्येची शीळा

झुंजताना मी तनकटाशी
इथे मोडला रे विळा

गेली सारी सुकून राने
भरु दे चांदण्याने मळा

गेला संपून हा प्रवास
आता उघडावे दार तिळा.

हुदयाच्या ही कैक कळा
तुला सांगेन मी आभाळा

पाहू तरी तुझ्यात आता
खरा आहे किती जिव्हाळा.