माझी कविता

नामंजूर 

नामंजूर होता सुर्याच्या वरस्दाराना  कजव्याचा चिमुठभर उजेड म्हणून ,

वतीशीच सूत जोडलं  आणि  दिवा होन्यधिच , 

आयुष्य वणवा होउन पटत गेलं.